Duurzaamheidsrapportage: uitdaging én kans

Sinds kort informeren bedrijfsnetwerken hun leden over de nieuwe Europese CSRD-richtlijn, voluit de ‘Corporate Sustainability Reporting Directive’. Met die verplichte duurzaamheidsrapportage vergroot de EU de groene en sociale verantwoordingsplicht van ongeveer 50.000 bedrijven in de EU, en een kleine 3.000 in België. Op zich is die toenemende transparantie over de grootste bedrijven in ons land en de EU, goed nieuws.

Maar wie Arie Van Hoe van het VBO daarover gelezen heeft in De Tijd (30/1/23), is vast moedeloos. Erg moedeloos. Hoe lastig, zo'n rapportering over de hele waardeketen. ‘Het vergt tijd om de duurzaamheid, de impact op de buitenwereld en de risico's van een onderneming in kaart te brengen. Heel veel gegevens moeten worden verzameld,’ waarschuwt Arie. Je moet je blootgeven, lastige consultants inschakelen die op een wetenschappelijk onderbouwde manier werken en dat allemaal voor handenvol geld. Om nog te zwijgen over de slapeloze nachten over aansprakelijkheid voor mensenrechten, milieu of dwangarbeid. Kortom: moeilijk moeilijk moeilijk.

De Belgische ondernemer is bij deze gewaarschuwd. Of hij/zij ook gemotiveerd is, laten we in het midden.

Voka-adviseur Maarten Libeer, ziet naast de lasten gelukkig ook de lusten van duurzaamheidsrapportage: ‘De update van de vorige richtlijn heeft als doel om de onnodige kosten van duurzaamheidsverslaglegging voor ondernemingen te verminderen en hen in staat te stellen op efficiënte wijze te voldoen aan de toenemende vraag naar informatie over duurzaamheid.’

Duurzaamheidsrapportage maakt voor gemotiveerde ondernemingen deel uit van een strategie om de eigen waardecreatie op de lange termijn te versterken. ‘Create shared value’ om het in goed Nederlands te zeggen; dáárover gaat duurzaamheid. Het faciliteert concurrentie ten koste van andere, minder duurzame bedrijven, en niet ten koste van mens en planeet. Om maar te zeggen: ja, het is een uitdaging. Én een kans.